تفاوت کوچینگ با مشاوره
مشاور باید در زمینه موضوع و مسئله مراجع متخصص باشد ؛ مثلاً مشاور کسب و کار باید در این حوزه تخصص داشته باشد و براساس تخصص و دانش خود ، راهکار حل مسئله را به مراجع ارائه دهد ، در حالی که در کوچینگ ، مراجع محور اصلی جلسه است و کوچ در کنار او قرار می گیرد تا به او کمک کند خودش به راهکار دست پیدا کند ؛ به همین دلیل ، الزاماً کوچ نباید در موضوع مراجع متخصص باشد . کوچ برای پی بردن به مشکل مراجع ، کنجکاوانه از او سؤال می کند و مانند یک آینه ، بدون ارزیابی شخصی و قضاوت ، حرفها و پاسخهای مراجع را به او انعکاس می دهد
تفاوت کوچینگ با منتورینگ
منتورینگ ، نوعی تعامل است که در آن فردی باتجربه ، متخصص و ماهر به عنوان « منتور » ، مراجع را هدایت کند . در واقع ، منتور فردی آگاه و باتجربه است که در زمینه خاصی موفق و متخصص است و تجربیات و دانش خود را در اختیار فردی کم تجربه تر و شاید مبتدی قرار می دهد .
همان طور که گفته شد ، کوچ لزوماً در موضوع مراجع متخصص و مجرب نیست ، بلکه مراجع بر موضوع خود اشراف کامل دارد . در کوچینگ ، خلاقیت و توانمندیهای درونی مراجع کشف و برای رفع مشکل یا رسیدن به اهداف او به کار گرفته می شود و خود مراجع با آگاهیهایی که کسب کرده است ، راه درست را پیدا می کند
تفاوت کوچینگ با درمـان گـری
درمانگر با فردی که بیمار است یا دچار کم توانی یا ناتوانی روانی یا جسمانی است ، سر و کار دارد . بیمار به نوعی به درمانگر وابسته است و به کمک او نیاز دارد ، در حالی که در کوچینگ ، مراجع فردی توانمند و آگاه است که با مشارکت و همراهی کوچ ، نیازها و و خواسته های خود را رفع می کند . در بیشتر مواقع ، درمان گر به سوابق و گذشته بیمار توجه دارد ، در حالی که تعاملات کوچینگ با بررسی اوضاع کنونی و آینده مراجع شکل می گیرد .
تفاوت کوچینگ با روان شناسی یا روان کاوی
به جز شماری از رویکردهای جدید روان شناسی ( از قبیل روانشناسی مثبت گرا ، واقعیت درمانی و تئوری انتخاب ) ، می توان گفت غالباً رویکردهای دیگر روان شناختی ، همچون روان کاوی ، با گذشته افراد کار دارند و با بررسی و تحلیل گذشته مراجع یا بیمار خود ، راهکار مناسب را به آنها ارائه می دهند . همچنین ، تصمیم گیرنده نهایی روان شناس است و او نحوه و روند جلسات درمانی را مشخص می کند ، اما محور و تصمیم گیرنده اصلی در جلسات کوچینگ مراجع است .
در اصل ، مراجع تصمیم می گیرد روند کوچینگ به چه سمت و سویی پیش برود . در هر امر مشارکتی ، دو طرف به یک اندازه در تحقق اهداف سهیم هستند و نقش هر دو مهم است ؛ در کوچینگ نیز مراجع و کوچ با مشارکت یکدیگر این مسیر را طی می کنند .
نکته مهم این است که هرگاه کوچ احساس کرد مراجع به درمانگر ، مشاور ، روان شناس یا منتور نیاز دارد باید این مطلب را با او در میان بگذارد و او را به متخصص مربوط ارجاع دهد ؛ مثلاً ممکن است کوچ دریابد که مراجع دچار اختلالات روانی است . در این صورت ، باید او را به درمان گر یا روان شناس ارجاع دهد . مراجع می تواند همزمان با روند درمان ، از خدمات کوچینگ نیز استفاده کند
برگرفته از کتاب کوچینگ: مبانی،مولفه ها و کاربردهای علمی